DÜŞÜNCE TARİHİ

Orhan HANÇERLİOĞLU

GİRİŞ


GÖK BOŞLUĞUNDA BİR DÜNYA.

Milyonlarca yıl önce, gök boşluğunda sıcak bir gaz bulutu belirdi. Bu bulut, uzun bir gelişme sonunda dünyamız olacak. Biz insanlar, acı ve tatlı bütün serüvenlerimizi onun üstünde yaşayacağız: Öykümüz, güneşin parlak ışıkları altında renklenen bu bulutla başlıyor. Sıcaklığın bulutumuzdaki hidrojen ve oksijen bireşimini göğe uçurduğunu varsayıyoruz. Yaşamımızın gerçekleşmesi için gereken su kalın bir bulut halinde dünyamızı çevrelemiş olmalı. Yoksa dünyamız soğuyamazdı. Bu, öylesine kalın bir buluttu ki güneş ışınlarının dünyamıza ulaşmasına engel oluyordu. Dünyamız karanlıktı, bundan ötürü de soğuması hızlanmıştı. Soğuma, milyonlarca yıl sürmüştür herhalde. Isı, kaynama derecesinin altına düştüğü zaman, dünyamızı çevreleyen bulut sağanaklar halinde boşanmaya başlamıştır. Böyle olmasaydı suyu nereden bulabilirdik? Dünyamızdaki boşluklar sularla dolmuştur. Yağmurların tuzsuz olduğunu biliyoruz. Tuz, okyanuslara, uzun jeolojik çağlar boyunca kara parçalarından taşınmıştır: İnsan tohumlarının varlaşabilmesi için tuzlu sular gerekiyordu.

SUDA BİR HÜCRE. Canlılığın gerçekleşebilmesi için hücre (cellule) yaşamına elverişli bir ortam oluşmalıydı. İşte, canlılığın ilk adımı olan hücre, okyanusların bu tuzlu sularında gerçekleşmiş olmalı. Bilgin Oparin, hidrokarbonların, tuzlu suyun etkisiyle inorganik karbon bileşimlerinden meydana geldiğini tanıtlamış bulunuyor. Okyanuslarda erimiş olarak bulunan hidrokarbonların birbirleriyle birleşerek gittikçe daha gelişmiş bileşikler meydana getirmiş olmaları düşünülebilir. Kimya laboratuarlarında yapılabilen bu bileşiklerin, geniş okyanus laboratuarlarında da yapılabileceği yadsınamaz. Bu bileşiklerin içinde, canlılığın temel özdeği olan proteinler de vardır. Proteinler, amino asitler denilen çok küçük parçacıklardan meydana gelmişlerdir. İçlerinde karbon, hidrojen, oksijen, azot ve kimi durumlarda da fosfor ve kükürtlü elementler bulunur. Canlılığın en gerekli özdeği olan enzimler de proteinlerden başka bir şey değildirler. Canlı hücrenin plazmasının büyük bölümü proteindir. Bütün canlı organizmaların bileşimini meydana getiren bu canlı özdeğe protoplazma denir. En küçüğünden en büyüğüne kadar bütün canlılar, içlerinde protoplazma bulunan hücrelerden dokunmuştur.

YAŞAMAK. Yaşamak, devimlilik (hareketlilik) demek. Taşıyla toprağıyla, göğüyle yıldızıyla tüm evren yaşamakta. Ama biz insanlar bu deyimi, gözlerimizle görebildiğimiz kımıltılar ölçüsünde kullanmışız. Bitkilerle hayvanları canlı, bunların dışındaki tüm nesneleri cansız saymışız. Öyle olsun. Biz de, gerçekte henüz bir başlangıç olduğu halde bizlere pek uzun gelen insanlık serüvenimizde bu yanlış anlamı sürdüreceğiz. Bu anlamda yaşam, protein özdeğinin varlık biçimidir ve bütün gizleri çözümlenmiştir: Yaşam, bir özdeğin (maddenin) başka bir özdekten bir şeyler alması ve başka özdeklere bir şeyler vermesiyle gerçekleşiyor. Canlanma, böylesine bir alışverişle başlamaktadır. Bu alışverişi sağlayan da doğanın yansıma (in'ikas, reflexion) özelliğidir. Doğada her nesne başka nesneleri yansıtır ve başka nesnelerde yansır. Cansız doğada bu yansıma, örneğin suyun güneşi yansıtması ve güneşin suda yansıması gibi, pasif bir olgudur. Bu pasif yansıma, uzun bir gelişme süreci sonunda, protein özdeğinde aktif bir yansımaya ulaşmıştır. Protein özdeği, artık çevresinin etkilerine aktif tepkiler göstermeye başlıyor ve bunu yaparken de yeniden kazanmak zorunda bulunduğu bir enerji harcıyor. Demek ki bu enerjiyi çevresinden geri alma yeteneğini oluşturmaktan başka çıkar bir yolu yok. Protein özdeğinin çevresiyle bu sürekli özdek alışverişi mayalanma (fermentation) özelliğini oluşturmuştur. Mayalanma da, zorunlu olarak, metabolizma (değiştirme ve dönüştürme) olayını gerçekleştiriyor. Metabolizma çelişkili bir süreçtir, hem özümler hem ayrıştırır. Bir yandan besinsel özdekler canlı dokulara dönüştürülürken, öbür yandan canlı dokular cansız özdeklere dönüştürülür. Soğuyan gaz bulutundaki o güzelim yaşam, böylelikle başlar: Cansız doğadaki yansıma, bu canlı organizmanın oluşumuyla yaşambilimsel (biyolojik) bir yansımaya, uyarılganlığa (tenbih yeteneğine) dönüşmüştür. Canlı organizmanın gelişmesi, zamanla, daha yüksek bir yansıtma biçimi olan duyum (ihsas)'ları oluşturacaktır. Giderek, çok daha yetkin bir yansıtma aracı olan sinir sistemleri meydana gelecektir. Canlı organizmanın en gelişmiş biçimi olan insandaysa düşünme ve bilgi edinme süreci, çok özelleşmiş bulunan bu sinirler aracılığıyla başlar. İnsanın dışında bulunan tüm nesnel gerçeklik bu sinirler aracılığıyla yansır ve bilgileşir. Ne var ki, kısaca özetlediğimiz bu pek açık ve yalın sonuca varmak için, yüzlerce bilginin bilimsel çabaları ve bulguları gerekmiştir.

5 Yorumlar

Adsız
7 Ocak 2009 15:32  

Hala mi darwinizm.
Ne zaman, bu derin uykudan gözlerinizi acacaksiniz.

Adsız
7 Ocak 2009 16:57  

DARWİN BİR KELİME SADECE BU YASALARI ORTAYA ÇIKARDI KENDİ BİLDİKLERİYLE.YANİ EVRİMİ DARVİNİN OLUŞTURDUĞU FİKRİ TERKEDİLMELİ.HİÇBİRŞEY HAREKETSİZ DEĞİL VE DİNAMİK.EVRİM BİR GERÇEK KABULLENMESİ ANCAK TOPLUMSAL ÖNYARGILARI TERKEDEREK NESNEL OLUNARAK ANLAŞILABİLİR.HARUN YAHYA BELGESELLERİYLE DEĞİL...

3 Eylül 2009 12:50  

DOGMALARI KABULLENEN INSANI KUCUMSUYORUM!!!

18 Kasım 2009 03:06  

slm bana hayel kavramının açıklamasını bula bilir misiniz???bilirseniz çoook mutlu olurum.

Adsız
6 Eylül 2011 11:54  

Burada Önemli olan bir Kisi ismini tanimak, bilmek degildir. Önemli olan, Insanlarin kendilerini, Toplumu, Tabiati anlaya calismalaridir; buda ancak insanlarin sinirsiz düsünmeleri ile olusur(Örümcek Agindan kultulmalidirlar). Bunlari anlamak icin Insanlarin cesaretli olmalari gerekir. Demek istedigim, hic birseyin duragan olmadigi, bütün Universum'un, Insanlarin ve Toplumlarin sürekli degistigini börebilmek ve anlamaya calismak, bu ayni zamanda cagi yakalamak anlamina gelir. Tabii bunu sölemek kolay; ama yapabilmek, öyle kolay degil. Buda ancak Toplumlarin Egitim ve Ögretim seviyelerinin caga uygun birsekilde Demokrasi ve Evrensel Hukukkurallari cercevesinde olur. Avrupa Toplumlarinda bu Sürec Yüzyillardir sürmüstür ve hala sürmektedir. Demokrasi, Hukuk ve Insanhaklari sürekli olarak gelistirilmektedir (Bizim Ülkede oldugu gibi Baltalanmamaktadir). Bütün bu yazdiklarimi kendi Meslek'ime (Diplom Informatiker/ Bilgisayar Mühendisi/Bilim) uygun bir örnekle anlatabilirim. Bilgisayarlar icin bir Proje (Program , vs.) gelistiyiyorsunuz. Projeyi verilen süre iceriyin de bitiyor ve teslim ediyorsunuz. Ama hic bir zaman bu Proje öle teslim edildigi gibi kalmiyor, sürekli gelistiriliyor veya DEGISTIRILIYOR. Bir veya iki YIL sonra karsiniza Bambaska birsey cikiyor. Ben bütün Insanlara iste bu gelisimi ve degisimi anlamaya calismalarini tavsiye ediyorum. Ediyorum cünkü Insanlarimizin ve Toplumumuzun gelismesi ve ilerlemesi icin.
Saygilar ve Selamlar
Diplom Informatiker Hüseyin Bülen/Almanya

  • Gizlilik Politikası ve Şartlar
  •   © 2007

    Back to TOP