Gizem Olarak Varlık
|
|
- GABRIEL MARCEL
-17 Ekim 1922-
İşte kitabımın genel çizgileri:
1) Metafizik olarak ilk olan şeyin olabilir soruşturması yoktur...
2) Metafizik gereksinimin aşkınsal bir merak gibi olduğu yorumunu yoketmek; bu gereksinim daha çok bir özlemdir, bir varlık özlemidir. Varlığa düşünce aracılığıyla sahip olmayı amaçlar.
3) Bir kafa, gerçeğe göre olan durumu ona ne kadar kökünden kabul edilmez geliyorsa o kadar metafiziktir. Bu durum sözcüğünü burada hemen hemen fiziksel anlamında ele almalıyız. Yanlış bir durum....
-25 Ekim 1922-
Bundan birkaç gün önce metafiziksel gereksinim konusunda yazdıklarımı yeniden ele alıyorum. Bu varlık özlemi hiçbir şekilde nitelikler kazanma isteği değildir, bir mükemmelleşme isteği de değildir ve ahlak düzeni ile metafizik düzeni arasındaki temel fark buradadır. Metafızikçi, olacak şeyin değil olanın peşindedir.
Metafızikçinin bir durum arayan bir hasta ile karşılaştınlabilir olduğunu söylediğim zaman muhteşem bir metafordan yararlandığımı zannediyorum. Kuşusuz zorluk, bu durumun tanımlanmak zorunda olduğu merkezi ayırdetmektir. Nesneler arasında hareket ettiğim sürece, sorun yoktur. Ama burada sabit olan nedir?
Tüm metafiziksel düşüncenin temel verisi, kendi kendine şeffaf olmayan bir varlık, yani kendine bile varlığı bir gizem olarak beliren bir varlık oluşumudur....
-31 Ekim 1922-
Burada niçin bir soruşturma mümkün değildir? Çünkü bu soruşturma, düşüncenin bir araştırma nesnesine tabi olmasına yani metafızikçinin kendini kopardığı davranışa yolaçmaktadır. Özet olarak metafıziksel tedirginlik, konunun tam da önünde diz çöktüğüm birşey olmasına rağmen, bir tür diz çökmeyi reddetme olarak yorumlanabilir.
-17 Ekim 1922-
İşte kitabımın genel çizgileri:
1) Metafizik olarak ilk olan şeyin olabilir soruşturması yoktur...
2) Metafizik gereksinimin aşkınsal bir merak gibi olduğu yorumunu yoketmek; bu gereksinim daha çok bir özlemdir, bir varlık özlemidir. Varlığa düşünce aracılığıyla sahip olmayı amaçlar.
3) Bir kafa, gerçeğe göre olan durumu ona ne kadar kökünden kabul edilmez geliyorsa o kadar metafiziktir. Bu durum sözcüğünü burada hemen hemen fiziksel anlamında ele almalıyız. Yanlış bir durum....
-25 Ekim 1922-
Bundan birkaç gün önce metafiziksel gereksinim konusunda yazdıklarımı yeniden ele alıyorum. Bu varlık özlemi hiçbir şekilde nitelikler kazanma isteği değildir, bir mükemmelleşme isteği de değildir ve ahlak düzeni ile metafizik düzeni arasındaki temel fark buradadır. Metafızikçi, olacak şeyin değil olanın peşindedir.
Metafızikçinin bir durum arayan bir hasta ile karşılaştınlabilir olduğunu söylediğim zaman muhteşem bir metafordan yararlandığımı zannediyorum. Kuşusuz zorluk, bu durumun tanımlanmak zorunda olduğu merkezi ayırdetmektir. Nesneler arasında hareket ettiğim sürece, sorun yoktur. Ama burada sabit olan nedir?
Tüm metafiziksel düşüncenin temel verisi, kendi kendine şeffaf olmayan bir varlık, yani kendine bile varlığı bir gizem olarak beliren bir varlık oluşumudur....
-31 Ekim 1922-
Burada niçin bir soruşturma mümkün değildir? Çünkü bu soruşturma, düşüncenin bir araştırma nesnesine tabi olmasına yani metafızikçinin kendini kopardığı davranışa yolaçmaktadır. Özet olarak metafıziksel tedirginlik, konunun tam da önünde diz çöktüğüm birşey olmasına rağmen, bir tür diz çökmeyi reddetme olarak yorumlanabilir.
